Τέσσερις φορές πάνω από το μέσο όρο οι αυτοκτονίες στη Ζάκυνθο

Του ΜΑΚΗ ΝΟΔΑΡΟΥ

Τέσσερις ντόπιοι και ένας αλλοδαπός αυτοκτόνησαν από την αρχή του χρόνου μέχρι σήμερα στη Ζάκυνθο. Το νησί παρουσιάζει, σύμφωνα με έρευνα του κοινωνιολόγου Σπύρου Ξένου, 4 φορές μεγαλύτερο ποσοστό αυτοκτονιών από τον εθνικό μέσο όρο. Ενώ πανελλαδικά αντιστοιχούν 5 αυτοκτονίες ανά 100.000 κατοίκους, στη Ζάκυνθο αντιστοιχούν 19,4 αυτοκτονίες για τον ίδιο πληθυσμό!

Ο κοινωνιολόγος Σπ. Ξένος θεωρεί ότι πρέπει άμεσα να ανοίξει ουσιαστικός διάλογοςΗ χθεσινή αυτοκτονία ενός 67χρονου στην Καλλιθέα Ζακύνθου με κυνηγετική καραμπίνα σε απόσταση 50 μέτρων από το σπίτι του παίρνει διαστάσεις μετά τα αλλεπάλληλα κρούσματα αυτοκτονιών. Το προφίλ του αυτόχειρα στο νησί αφορά νεαρό κυρίως εφηβικής ή μετεφηβικής ηλικίας ή ηλικιωμένο άντρα άνω των 60 χρόνων.Συχνά, ένα ποσοστό αυτοκτονιών δεν καταγράφεται, κατόπιν έκκλησης των συγγενών ώστε να μην υπάρχει στιγματισμός της οικογένειας.

Ο κ. Ξένος αποκαλύπτει ότι:- 5 αυτοκτονίες έχουν καταγραφεί από την αρχή του 2008 μέχρι σήμερα στη Ζάκυνθο.-15 αυτοκτονίες καταγράφηκαν την περασμένη διετία.-Τουλάχιστον 22 αυτοκτονίες συνέβησαν μέσα στην τριετία.-Αγνωστος παραμένει ο αριθμός όσων αποπειράθηκαν ν' αυτοκτονήσουν, αλλά δεν τα κατάφεραν.-Η αυτοκτονία γυναικών με τα επίσημα στοιχεία κυμαίνεται σε ποσοστά 7-10%.

Εκτιμάται ότι οι απόπειρες αυτοκτονίας, κυρίως στις μικρές ηλικίες, είναι πολύ περισσότερες.- Οι βασικοί τρόποι αυτοχειρίας (σχεδόν 90%) αφορούν τη χρήση κυνηγετικού όπλου, που διαθέτουν νόμιμα ή νομότυπα λόγω της μακράς παράδοσης που έχει το νησί στο κυνήγι, ή τον απαγχονισμό. Σπανιότερα παρατηρήθηκαν πτώσεις από γκρεμό, κατάποση φυτοφαρμάκων κ.ά.Συνειδητά επιλέγεται από τον αυτόχειρα ένας οικείος χώρος για να δώσει τέρμα στη ζωή του, εφόσον απουσιάζει ένα σοβαρό υποστηρικτικό περιβάλλον ή υπάρχει εντός της οικογένειας σοβαρό και διαπιστωμένο πρόβλημα υγείας.

Η έρευνα του Αιγινήτειου Νοσοκομείου στο 1ο Ψυχιατρικό Συνέδριο Ανατολικής Ευρώπης (20/9/2007) έδειξε ότι Ελλάδα έχει το χαμηλότερο δείκτη αυτοκτονιών στην Ευρώπη των «25», με 5 αυτοκτονίες ανά 100.000 κατοίκους.Πρώτη σε αυτοκτονίες, λέει ο Σπ. Ξένος, έρχεται η Λιθουανία (90 ανά 100.000 κατοίκους), δεύτερη η Λετονία, τρίτη η Εσθονία και τέταρτη η Φινλανδία. Η χώρα μας καταλαμβάνει την 25η θέση, ενώ την 24η καταλαμβάνει η γειτονική Ιταλία.

«Φανταστείτε λοιπόν το μέγεθος του προβλήματος στη Ζάκυνθο των 38.000 κατοίκων! Οι αυτοκτονίες τείνουν να ξεπεράσουν τους θανάτους από τροχαία ή ναρκωτικά και ν'αναδειχθούν ως η σοβαρότερη απειλή κατά του κοινωνικού σώματος!», υποστηρίζει.Το πρόβλημα συνδέεται με την «προσφορά όπλων», τα ναρκωτικά, την τραγική έλλειψη δομών στον τομέα ψυχικής υγείας και υποστήριξης, το ασφυκτικό περιβάλλον, το δίπολο έντασης μεταξύ θερινής και χειμερινής περιόδου, τις αντιλήψεις περί στιγματισμού της οικογένειας και των συγγενών, το σύγχρονο τρόπο ζωής και την αδιαφορία.Το 85-90% των ατόμων που αυτοκτονούν, εμφανίζουν κάποια ψυχική διαταραχή, ενώ συνήθως καταγράφεται συννοσηρότητα με ναρκωτικά ή αλκοολισμό. Υποστηρίζει ότι άμεσα πρέπει ν' ανοίξει ο διάλογος και να κατατεθούν ουσιαστικές και απλές προτάσεις.

Ετσι, προτείνει:

* Αμεση στελέχωση με μόνιμο προσωπικό (όχι επισκέπτη γιατρό από την Πάτρα) του Κέντρου Ψυχικής Υγιεινής Ζακύνθου.

* Συνεργασία με την Ασφάλεια Ζακύνθου και τον Κυνηγετικό Σύλλογο για ουσιαστική παρέμβαση στην παράνομη οπλοκατοχή και ενημέρωση για την ασφαλή φύλαξη των όπλων στις οικίες.

* Εκπόνηση ερευνητικής εργασίας με ευθύνη της Αυτοδιοίκησης και του νοσοκομείου για την αυτοκτονία.

* Ιδρυση οργανισμού στήριξης αποφυλακιζομένων και πρώην τοξικομανών με στόχο την επαγγελματική αποκατάσταση και κοινωνική επανένταξη.

* Στήριξη ατόμων με ψυχικά νοσήματα και των οικογενειών τους μέσα από προγράμματα κοινωνικής μέριμνας των δήμων ή των κοινωνικών υπηρεσιών που θα δημιουργηθούν με βάση το Νέο Κώδικα.

* Αμέση συνεργασία των δήμων με την κινητή μονάδα «Μετάβαση» του προγράμματος ψυχικής υγείας «Ψυχαργώς ΙΙ» και τέλος:

«Οι οικογένειες πρέπει να κατανοήσουν ότι ένα παιδί με ψυχικά προβλήματα δεν το κλειδώνουμε στο σπίτι ή στο στάβλο. Δεν αποτελεί ντροπή ή πλήγμα στο γόητρό μας, έχει άμεσα την ανάγκη φροντίδας, επαφής, κατανόησης και αναγνώρισης», καταλήγει ο Σπ. Ξένος.

nodaros@enet.gr

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 26/05/2008