5% ΜΟΝΟ των κτηρίων ελέγχθηκαν * ΔΕΝ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ καν οι απαραίτητες προληπτικές επεμβάσεις
Τον ξέχασαν στο συρτάρι
Του ΜΑΚΗ ΝΟΔΑΡΟΥ
Στα χαρτιά παραμένει από το 1999 ο προσεισμικός έλεγχος των 80.000 δημόσιων και κοινωφελούς χρήσης κτηρίων, καθώς η έρευνα γι' αυτά κόλλησε ανεξήγητα και χάθηκε μέσα στο χρόνο και στους δαιδαλώδεις δρόμους της γραφειοκρατίας.
Οπως αποκαλύπτει στην «Ε» ο Σταύρος Τάσος, σεισμολόγος-ερευνητής του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου Αθηνών, μόνο στο 5% των κτηρίων αυτών έχουν γίνει κάπως στοιχειωδώς αξιόπιστοι πρωτοβάθμιοι έλεγχοι. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι σε όσα κτήρια χρήζουν προληπτικών ενισχυτικών επεμβάσεων πουθενά αυτές δεν έχουν ξεκινήσει.Η απίστευτη ιστορία, που δείχνει την υποκριτική στάση της πολιτείας απέναντι στη σωστή και σοβαρή αντιμετώπιση των κινδύνων που προέρχονται από τους σεισμούς, άρχισε να εκτυλίσσεται μετά το σεισμό του 1999 της Αθήνας, με τους 143 νεκρούς, τους 700 τραυματίες, τους 100.000 άστεγους και τις 30 καταρρεύσεις κτηρίων. Τότε ξεκίνησε το Εθνικό Πρόγραμμα Αντισεισμικής Ενίσχυσης Υφισταμένων Κατασκευών (ΕΠΑΝΤΥΚ) από το ΤΕΕ.
Εδώ οι επισκευές έγιναν. Αλλού ακόμη τις περιμένουν...Το πρόγραμμαΤο ΕΠΑΝΤΥΚ μελέτησε την ταυτότητα των κτηρίων και χαρτογράφησε όλη τη χώρα ανάλογα με τον κίνδυνο που κρίνει ότι θα αντιμετωπίσει η κάθε περιοχή σε περίπτωση ισχυρού σεισμού, συσχετίζοντας τα υλικά, το ύψος και την ηλικία των κτισμάτων, με τη σεισμικότητα και τα είδη των εδαφών.«Η χαρτογράφηση είναι θετικό μέτρο αλλά απομένουν τα πιο ουσιαστικά για την επίλυση του προβλήματος, όπως είναι ο προσεισμικός έλεγχος και η ενίσχυση των κατασκευών που έχουν πρόβλημα», λέει στην «Ε» ο κ. Τάσος και προσθέτει: «Τότε αποφασίστηκε να υπάρξει πρωτοβάθμιος προσεισμικός έλεγχος των 80.000 δημόσιων και κοινωφελούς χρήσης κτηρίων μέχρι το 2001. Οι έλεγχοι αυτοί όμως στην ουσία έμειναν στα χαρτιά. Υπάρχουν εκτιμήσεις ότι το 50% των νοσοκομειακών κτηρίων, δηλαδή κάπου 300 ανεξάρτητα από στατικής πλευράς κτήρια, χρειάζονται λεπτομερέστερο έλεγχο ή και παρέμβαση, και στην Αττική κάπου 100 σχολεία εξακολουθούν να είναι επικίνδυνα».«Καμιά περιοχή του ελληνικού χώρου δεν μπορεί να εξαιρεθεί από τη λήψη μέτρων ελαχιστοποίησης του σεισμικού κινδύνου. Επομένως από τον προσεισμικό έλεγχο μεγάλων δημόσιων και ιδιωτικών κτηρίων (σχολεία, νοσοκομεία, εργοστάσια, χώροι διασκέδασης κ.λπ.) και την αποκατάστασή τους, όπου αυτό χρειάζεται, ή την αντικατάστασή τους από άλλα κτήρια με τις απαιτούμενες αντισεισμικές προδιαγραφές, όπου η αποκατάστασή τους δεν επαρκεί. Δυστυχώς η μη λήψη των μέτρων αυτών για άλλη μια φορά καταδεικνύει ότι άλλες είναι οι προτεραιότητες της πολιτείας, και η ανάγκη της λαϊκής πίεσης για τη λήψη αυτών των μέτρων είναι επιτακτική», λέει στην «Ε» ο κ. Τάσος.
Τον ξέχασαν στο συρτάρι
Του ΜΑΚΗ ΝΟΔΑΡΟΥ
Στα χαρτιά παραμένει από το 1999 ο προσεισμικός έλεγχος των 80.000 δημόσιων και κοινωφελούς χρήσης κτηρίων, καθώς η έρευνα γι' αυτά κόλλησε ανεξήγητα και χάθηκε μέσα στο χρόνο και στους δαιδαλώδεις δρόμους της γραφειοκρατίας.
Οπως αποκαλύπτει στην «Ε» ο Σταύρος Τάσος, σεισμολόγος-ερευνητής του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου Αθηνών, μόνο στο 5% των κτηρίων αυτών έχουν γίνει κάπως στοιχειωδώς αξιόπιστοι πρωτοβάθμιοι έλεγχοι. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι σε όσα κτήρια χρήζουν προληπτικών ενισχυτικών επεμβάσεων πουθενά αυτές δεν έχουν ξεκινήσει.Η απίστευτη ιστορία, που δείχνει την υποκριτική στάση της πολιτείας απέναντι στη σωστή και σοβαρή αντιμετώπιση των κινδύνων που προέρχονται από τους σεισμούς, άρχισε να εκτυλίσσεται μετά το σεισμό του 1999 της Αθήνας, με τους 143 νεκρούς, τους 700 τραυματίες, τους 100.000 άστεγους και τις 30 καταρρεύσεις κτηρίων. Τότε ξεκίνησε το Εθνικό Πρόγραμμα Αντισεισμικής Ενίσχυσης Υφισταμένων Κατασκευών (ΕΠΑΝΤΥΚ) από το ΤΕΕ.
Εδώ οι επισκευές έγιναν. Αλλού ακόμη τις περιμένουν...Το πρόγραμμαΤο ΕΠΑΝΤΥΚ μελέτησε την ταυτότητα των κτηρίων και χαρτογράφησε όλη τη χώρα ανάλογα με τον κίνδυνο που κρίνει ότι θα αντιμετωπίσει η κάθε περιοχή σε περίπτωση ισχυρού σεισμού, συσχετίζοντας τα υλικά, το ύψος και την ηλικία των κτισμάτων, με τη σεισμικότητα και τα είδη των εδαφών.«Η χαρτογράφηση είναι θετικό μέτρο αλλά απομένουν τα πιο ουσιαστικά για την επίλυση του προβλήματος, όπως είναι ο προσεισμικός έλεγχος και η ενίσχυση των κατασκευών που έχουν πρόβλημα», λέει στην «Ε» ο κ. Τάσος και προσθέτει: «Τότε αποφασίστηκε να υπάρξει πρωτοβάθμιος προσεισμικός έλεγχος των 80.000 δημόσιων και κοινωφελούς χρήσης κτηρίων μέχρι το 2001. Οι έλεγχοι αυτοί όμως στην ουσία έμειναν στα χαρτιά. Υπάρχουν εκτιμήσεις ότι το 50% των νοσοκομειακών κτηρίων, δηλαδή κάπου 300 ανεξάρτητα από στατικής πλευράς κτήρια, χρειάζονται λεπτομερέστερο έλεγχο ή και παρέμβαση, και στην Αττική κάπου 100 σχολεία εξακολουθούν να είναι επικίνδυνα».«Καμιά περιοχή του ελληνικού χώρου δεν μπορεί να εξαιρεθεί από τη λήψη μέτρων ελαχιστοποίησης του σεισμικού κινδύνου. Επομένως από τον προσεισμικό έλεγχο μεγάλων δημόσιων και ιδιωτικών κτηρίων (σχολεία, νοσοκομεία, εργοστάσια, χώροι διασκέδασης κ.λπ.) και την αποκατάστασή τους, όπου αυτό χρειάζεται, ή την αντικατάστασή τους από άλλα κτήρια με τις απαιτούμενες αντισεισμικές προδιαγραφές, όπου η αποκατάστασή τους δεν επαρκεί. Δυστυχώς η μη λήψη των μέτρων αυτών για άλλη μια φορά καταδεικνύει ότι άλλες είναι οι προτεραιότητες της πολιτείας, και η ανάγκη της λαϊκής πίεσης για τη λήψη αυτών των μέτρων είναι επιτακτική», λέει στην «Ε» ο κ. Τάσος.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με μελέτη του ΕΜΠ, τεράστιες θα είναι οι επιπτώσεις που θα αντιμετωπίσουν οι κάτοικοι και του δήμου της Αθήνας, σε περίπτωση ενός νέου καταστροφικού σεισμού. Το κοινό χαρακτηριστικό για όλα τα δημοτικά διαμερίσματα του Δήμου Αθήνας, που διαπιστώνει η μελέτη του ΕΜΠ, είναι η απουσία ελεύθερων χώρων, που θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως χώροι καταφυγής των κατοίκων σε περίπτωση ενός ισχυρού καταστροφικού σεισμού.Αλλα ενδεικτικά προβλήματα είναι η παλαιότητα πολλών κτηρίων, δημόσιων ή ιδιωτικών -πέρα από τις κατοικίες- όπου εργάζεται, φοιτά και διασκεδάζει ο λαός και η νεολαία, στα οποία απαιτείται να γίνει προσεισμικός έλεγχος και ενίσχυση όπου χρειαστεί. Η ανάμειξη κατοικίας ή και σχολείων με άλλες δραστηριότητες, από καταστήματα και «κέντρα υγειονομικού ενδιαφέροντος» (μαγαζιά), μέχρι βιομηχανικές δραστηριότητες, βενζινάδικα και αποθήκες καυσίμων, υποσταθμοί της ΔΕΗ κ.ά., που θα μπορούσαν να μεταβληθούν σε περίπτωση σεισμού στην κυριολεξία σε «βόμβες». Προβλήματα, όμως, εντοπίζονται ακόμη και σε σχολεία, όσον αφορά την εκκένωση και ασφαλή μεταφορά των μαθητών.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 07/02/2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου