ΜΕΣΑ ΣΕ ΔΥΟ ΜΕΡΕΣ * 28ΧΡΟΝΟΣ ΠΕΘΑΝΕ ΑΒΟΗΘΗΤΟΣ ΧΩΡΙΣ ΓΙΑΤΡΟ
2ος θάνατος στα Λεχαινά
Νέος αιφνίδιος θάνατος 28χρονου τροφίμου, ο δεύτερος σε διάστημα μόλις 48 ωρών, συγκλονίζει το ΚΕΠΕΠ Λεχαινών και φέρνει ξανά στο προσκήνιο το θέμα με την έλλειψη μόνιμου ιατρικού προσωπικού, αλλά αποκαλύπτει και την εγκατάλειψη που βιώνουν επί χρόνια πολλοί από τους τροφίμους.
Από τους 73 τροφίμους του ΚΕΠΕΠ, μόνο οι 8 είναι παιδιά
Ο 28χρονος Θ.Ι., με καταγωγή από τα Ανω Λιόσια Αττικής, παιδί οικογένειας Ρομά, άφησε προχθές την τελευταία του πνοή χωρίς να προλάβει κανείς να του προσφέρει βοήθεια, αφού γιατρός δεν υπήρχε κοντά του την ώρα του περιστατικού. Μια ώρα νωρίτερα οι νοσηλευτές του ιδρύματος του είχαν χορηγήσει την καθιερωμένη φαρμακευτική αγωγή. Ομως παρουσίασε έντονη δυσφορία και λίγα λεπτά αργότερα πέθανε πάνω στο κρεβάτι του. Ο αγροτικός γιατρός, που κλήθηκε εσπευσμένα στο ίδρυμα, όταν έφτασε ήταν πλέον αργά και απλά διαπίστωσε το θάνατό του.
Με εντολή του Αστυνομικού Τμήματος Λεχαινών και της Εισαγγελίας Αμαλιάδας διενεργήθηκε στον 28χρονο νεκροψία-νεκροτομή. Οπως είπε ο ιατροδικαστής της Πάτρας Ανδρέας Γκότσης, τα πρώτα ευρήματα της νεκροψίας δείχνουν την ύπαρξη πνευμονικού οιδήματος αλλά, όπως τόνισε, ασφαλή συμπεράσματα για την ακριβή αιτία θανάτου θα συναχθούν μετά την ολοκλήρωση του εργαστηριακού ελέγχου.
Ο θάνατος του 28χρονου ανέδειξε, εκτός από την έλλειψη μόνιμου ιατρικού προσωπικού, και την απέραντη μοναξιά και την εγκατάλειψη που βίωνε επί χρόνια το παιδί στο ίδρυμα. Οπως έγινε γνωστό, είχε μεταφερθεί εκεί από τους γονείς του το 1993 σε ηλικία δέκα ετών, αλλά στη συνέχεια αφέθηκε κυριολεκτικά στην τύχη του. Οι γονείς του από τότε δεν έδειξαν κανένα απολύτως ενδιαφέρον.
Παρά τις προσπάθειες της διοίκησης του ιδρύματος και του τοπικού αστυνομικού τμήματος, οι γονείς δεν βρέθηκαν για να ενημερωθούν για το θάνατο του παιδιού τους και έτσι αυτό κηδεύτηκε χθες με συνοπτικές διαδικασίες σε μια γωνιά του νεκροταφείου της Μυρσίνης Ηλείας.
Χωρίς οικογένεια
Η διοικήτρια του ιδρύματος Αννα Μαζαράκη ανέφερε στην «Ε» ότι από τον περασμένο Απρίλιο που ανέλαβε η νέα διοίκηση στο ΚΕΠΕΠ εστάλη συστημένη επιστολή στους γονείς του 28χρονου, η οποία όμως επεστράφη από τα ΕΛΤΑ λόγω αγνώστου διαμονής των γονέων του.
«Από τον περασμένο Απρίλη επιχειρήσαμε να έχουμε μια ουσιαστική επαφή με τους γονείς των ατόμων που φιλοξενούνται στο ίδρυμα, αλλά από την όλη προσπάθειά μας εισπράξαμε μια θλιβερή αδιαφορία. Στείλαμε 73 συνολικά συστημένες επιστολής στους γονείς και μόλις οι εφτά (!) μας απάντησαν και ενδιαφέρθηκαν για τα παιδιά τους. Οι υπόλοιποι δεν έδωσαν καμία σημασία», δήλωσε η κ. Μαζαράκη.
Εργαζόμενοι στο ίδρυμα κατήγγειλαν ότι εξαιτίας των λανθασμένων χειρισμών των προηγούμενων διοικήσεων, αλλά και των αρμοδίων του υπουργείου Υγείας, το ΚΕΠΕΠ Λεχαινών έχει σήμερα χάσει το χαρακτήρα του ιδρύματος που φιλοξενεί παιδιά με ειδικές ανάγκες, καθώς σε αυτό νοσηλεύονται στην πλειονότητά τους ενήλικοι. Μόνο οχτώ παιδιά βρίσκονται σήμερα στο ίδρυμα, ενώ οι υπόλοιποι 65 περιθαλπόμενοι είναι ενήλικα άτομα.
Χθες μια από τις εθελόντριες που είχαν απασχοληθεί στο ΚΕΠΕΠ Λεχαινών, η Αλμα από τη Λιθουανία, έστειλε μια συγκλονιστική επιστολή στην τοπική ενημερωτική ιστοσελίδα www.iliatora.gr που σχετίζεται με τη συμπεριφορά των περιθαλπόμενων παιδιών.
«Τα παιδιά εκεί μέσα χρειάζονται το ανθρώπινο άγγιγμα», λέει η Αλμα και εξηγεί: «Δεν είναι αρκετό το να ταΐζονται αυτά τα παιδιά μόνο και μόνο για να κρατηθούν στη ζωή. Χρειάζονται την ανθρώπινη επαφή, τη γλυκιά ομιλία, ένα χάδι, ένα φιλί, χρειάζονται αγάπη. Εχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι ο αυτοτραυματισμός των παιδιών αυτών οφείλεται στο γεγονός ότι κανένας δεν τα αγγίζει, έτσι στρέφονται τα ίδια κατά του εαυτού τους με αδέξιο και βίαιο τρόπο. Οταν λοιπόν στρέφονται κατά του εαυτού τους, το κάνουν γιατί προτιμούν να νιώσουν πόνο από το να μη νιώθουν τίποτα».
* Εθελοντές του ΚΕΠΕΠ έχουν κατ' επανάληψη επικοινωνήσει με την «Ε» ζητώντας από τις αρμόδιες υπηρεσίες να απομακρύνουν από το ΚΕΠΕΠ δύο κοριτσάκια, την Ελλη και τη Μαρία, που πάσχουν από αυτισμό και να τις μεταφέρουν σε κατάλληλο ίδρυμα.
1 σχόλιο:
Το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης το φέρουν "αυτοί" οι γονείς.. Πετάξανε το βάρος σε ένα ίδρυμα και εξαφανίστηκαν σαν να μη συνέβει ποτέ..Δεν έχουν άνχος αυτές οι μάνες...δεν αναρωτιούνται πως να είναι το παιδί τους;;; Μια πλήρης αδιαφορία για αυτόν που είναι "αίμα" τους;; Καταλαβαίνω αυτούς που δεν έχουν την "παιδεία", την κουλτούρα, την οικονομική "ανεση" να υποστηρίξουν την ζωή αυτού του παιδιού...μα ακόμα και αν το "πεταξουν" σε ένα ίδρυμα δεν μπορούν να το επισκέπτονται; Να το αγκαλιάζουν; Μια αγκαλία...η αγκαλιά της μάνας... μα τόση αδιαφορία;;; Σε τι κόσμο ζούμε πιά; Μόνο το κέρδος;; η απαξίωση της προσφοράς σε όλο της το μεγαλείο....Κουράγιο Ιωάννη....Κουράγιο Κε. Μάκη...στο τέλος κάτι θα γίνει και για αυτούς τους ανθρώπους.....
Δημοσίευση σχολίου