613 ΕΚΑΤ. ΕΥΡΩ πλήρωσαν για ρουσφέτια το 2007 οι Ελληνες
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 26.1.2008
Των ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΠΑΠΑΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ - ΜΑΡΙΑΣ ΔΕΔΕ
«Η διαφθορά είναι λιγότερο ένα ουσιαστικό που χαρακτηρίζει το πώς είναι οι άνθρωποι και περισσότερο ένα ρήμα το οποίο περιγράφει πώς προσαρμόζονται οι άνθρωποι σε διάφορες συνθήκες», σημειώνει ο Joseph Glick, καθηγητής Κοινωνικής Ψυχολογίας.
Ακόμα και αν δεν συμφωνεί κάποιος μαζί του, το σίγουρο είναι πως η διαφθορά, ο ορισμός της οποίας δυσκολεύει επιστήμονες και διεθνείς οργανισμούς, είναι η πιο χρησιμοποιημένη λέξη των τελευταίων χρόνων στο δημόσιο βίο.Το φακελάκι, το ρουσφέτι, η γραφειοκρατία, η φοροδιαφυγή, η μίζα, η εξυπηρέτηση αποτελούν κοινά μυστικά της καθημερινότητάς μας που προσδιορίζουν την έννοια της «διαφθοράς». Είναι τα μικρά ή τα μεγάλα «εγκλήματα» που κάνουν τον Ελληνα να νιώθει ανίσχυρος απέναντι σ' ένα κράτος, που όχι μόνο τα γνωρίζει αλλά και τα ανέχεται. Αδύναμος μπροστά σ' ένα σύστημα που δεν τον αφήνει να πραγματοποιήσει μικρούς ή μεγάλους στόχους. Σε μια κρατική μηχανή, οι ιθύνοντες της οποίας, χρόνια τώρα, από τη μια εμφανίζονται να τα καταδικάζουν, να προσπαθούν να τα ξορκίσουν, να ενδιαφέρονται για το καλό του πολίτη, και από την άλλη τα φαινόμενα αυτά να εξακολουθούν να διογκώνονται και να «πνίγουν» -ιδιαιτέρως- τα φτωχά και μεσαία στρώματα της κοινωνίας.Αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία για το ύψος, το κόστος και την έκταση της διαφθοράς στην Ελλάδα, που έφερε πρόσφατα στη δημοσιότητα έρευνα της Public Issue για τη ΜΚΟ «Διεθνής Διαφάνεια-Ελλάς». Για πρώτη φορά υπολογίζεται ότι το «μαύρο χρήμα» που αναγκάστηκε να δώσει ένας στους πέντε Ελληνες πολίτες το 2007 σε δημόσιες υπηρεσίες αλλά και στον ιδιωτικό τομέα για μικρά και μεγάλα ρουσφέτια, ανέρχεται στα 613 εκατομμύρια ευρώ. Πρωταθλητές της διαφθοράς αναδείχθηκαν τα δημόσια νοσοκομεία από τη μία και οι ιδιωτικές υπηρεσίες Υγείας από την άλλη. Ακολουθούν οι πολεοδομίες, οι εφορίες, το ΙΚΑ, το υπουργείο Υγείας, οι δήμοι και το υπουργείο Μεταφορών.Παρ' όλα αυτά ο πρωθυπουργός της χώρας, αμέσως μετά τη δημοσιοποίηση των στοιχείων, μίλησε και πάλι για «μηδενική ανοχή» στα φαινόμενα της διαφθοράς και τόνισε ότι είναι και θα είναι σε διαρκή σύγκρουση με κάθε νοσηρό φαινόμενο. Εμφανίστηκε μάλιστα αισιόδοξος, λέγοντας ότι στον τόπο μας «η αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη αρχίσει».Την ίδια ώρα άπαντες που ασχολούνται και γνωρίζουν το θέμα αυτό, υποστηρίζουν ότι κάθε χρόνο και χειρότερα για την Ελλάδα, μιλούν για το «μαύρο τρίγωνο» διαφθοράς - παραοικονομίας -φοροδιαφυγής και τονίζουν την ανάγκη ύπαρξης ριζικής αναμόρφωσης των δομών του κράτους, έτσι ώστε η «λερναία ύδρα» να χτυπηθεί στο κεφάλι.Μέχρι τότε, οι Ελληνες θα ελίσσονται ανάμεσα στη νομιμότητα και στην παρανομία, προσπαθώντας να εξηγήσουν εάν για τον τρόπο της ζωής τους φταίει η νοοτροπία τους και η κουλτούρα τους, όπως υποστηρίζουν κάποιοι, ή το περιβάλλον στο οποίο ζουν.
«Ο πόλεμος κατά της διαφθοράς είναι δημοκρατικό καθήκον όλων των πολιτών. Η μεγαλύτερη απειλή της δημοκρατίας προέρχεται από τη διαφθορά. Διαλύει τη σχέση εμπιστοσύνης που πρέπει να έχει ο πολίτης. Είναι αρρώστια της εποχής μας και πρέπει να βρούμε το φάρμακο». Κάρολος Παπούλιας, 15/1/2008, Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
«Η διαφθορά είναι το σαράκι που κατατρώει τον κοινωνικό ιστό και πλήττει την κοινωνική δικαιοσύνη. Καθυστερεί την αναπτυξιακή πορεία και συνεπάγεται τεράστιο οικονομικό κόστος. Υπονομεύει τη λειτουργία του κράτους και απειλεί την ουσία και την ποιότητα της δημοκρατίας». Κ. Καραμανλής, πρωθυπουργός, 14/1/2008.
«Ή θα χτυπήσουμε το φαινόμενο της διαφθοράς ή θα μας πνίξει όλους. Αυτός ο ξεπεσμός δεν μπορεί να συνεχιστεί. Το φτάνει πια το λέει κάθε Ελληνας. Δεν μπορεί ο πολίτης να πληρώνει τα σπασμένα των παιγνίων της εξουσίας, ούτε να ανέχεται άλλο την υποκρισία και τη συγκάλυψη». Γ. Παπανδρέου, 14/1/2008.
«Οταν η καρδιά ενός φρούτου σαπίσει, σιγά σιγά θα σαπίσει ολόκληρο το φρούτο. Χρόνο με το χρόνο ψηφίζονται νόμοι που, αντί να καταπολεμούν, νομιμοποιούν τη διαφθορά. Παράλληλα γίνεται μια προσπάθεια είτε συνειδητή είτε αυθόρμητη να μη μένει πια η διαφθορά σε κάποια στεγανά, αλλά να απλώνεται». Αλέκα Παπαρήγα, 14/10/2005.
«Η διαφθορά δεν είναι μια αμαρτία, έστω επαναλαμβανόμενη από πολλούς, είναι ο κανόνας και εκπορεύεται από την αναγόρευση του κέρδους σε Ευαγγέλιο της κοινωνίας». Αλέκος Αλαβάνος, 24/9/2006.
Ακόμα και αν δεν συμφωνεί κάποιος μαζί του, το σίγουρο είναι πως η διαφθορά, ο ορισμός της οποίας δυσκολεύει επιστήμονες και διεθνείς οργανισμούς, είναι η πιο χρησιμοποιημένη λέξη των τελευταίων χρόνων στο δημόσιο βίο.Το φακελάκι, το ρουσφέτι, η γραφειοκρατία, η φοροδιαφυγή, η μίζα, η εξυπηρέτηση αποτελούν κοινά μυστικά της καθημερινότητάς μας που προσδιορίζουν την έννοια της «διαφθοράς». Είναι τα μικρά ή τα μεγάλα «εγκλήματα» που κάνουν τον Ελληνα να νιώθει ανίσχυρος απέναντι σ' ένα κράτος, που όχι μόνο τα γνωρίζει αλλά και τα ανέχεται. Αδύναμος μπροστά σ' ένα σύστημα που δεν τον αφήνει να πραγματοποιήσει μικρούς ή μεγάλους στόχους. Σε μια κρατική μηχανή, οι ιθύνοντες της οποίας, χρόνια τώρα, από τη μια εμφανίζονται να τα καταδικάζουν, να προσπαθούν να τα ξορκίσουν, να ενδιαφέρονται για το καλό του πολίτη, και από την άλλη τα φαινόμενα αυτά να εξακολουθούν να διογκώνονται και να «πνίγουν» -ιδιαιτέρως- τα φτωχά και μεσαία στρώματα της κοινωνίας.Αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία για το ύψος, το κόστος και την έκταση της διαφθοράς στην Ελλάδα, που έφερε πρόσφατα στη δημοσιότητα έρευνα της Public Issue για τη ΜΚΟ «Διεθνής Διαφάνεια-Ελλάς». Για πρώτη φορά υπολογίζεται ότι το «μαύρο χρήμα» που αναγκάστηκε να δώσει ένας στους πέντε Ελληνες πολίτες το 2007 σε δημόσιες υπηρεσίες αλλά και στον ιδιωτικό τομέα για μικρά και μεγάλα ρουσφέτια, ανέρχεται στα 613 εκατομμύρια ευρώ. Πρωταθλητές της διαφθοράς αναδείχθηκαν τα δημόσια νοσοκομεία από τη μία και οι ιδιωτικές υπηρεσίες Υγείας από την άλλη. Ακολουθούν οι πολεοδομίες, οι εφορίες, το ΙΚΑ, το υπουργείο Υγείας, οι δήμοι και το υπουργείο Μεταφορών.Παρ' όλα αυτά ο πρωθυπουργός της χώρας, αμέσως μετά τη δημοσιοποίηση των στοιχείων, μίλησε και πάλι για «μηδενική ανοχή» στα φαινόμενα της διαφθοράς και τόνισε ότι είναι και θα είναι σε διαρκή σύγκρουση με κάθε νοσηρό φαινόμενο. Εμφανίστηκε μάλιστα αισιόδοξος, λέγοντας ότι στον τόπο μας «η αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη αρχίσει».Την ίδια ώρα άπαντες που ασχολούνται και γνωρίζουν το θέμα αυτό, υποστηρίζουν ότι κάθε χρόνο και χειρότερα για την Ελλάδα, μιλούν για το «μαύρο τρίγωνο» διαφθοράς - παραοικονομίας -φοροδιαφυγής και τονίζουν την ανάγκη ύπαρξης ριζικής αναμόρφωσης των δομών του κράτους, έτσι ώστε η «λερναία ύδρα» να χτυπηθεί στο κεφάλι.Μέχρι τότε, οι Ελληνες θα ελίσσονται ανάμεσα στη νομιμότητα και στην παρανομία, προσπαθώντας να εξηγήσουν εάν για τον τρόπο της ζωής τους φταίει η νοοτροπία τους και η κουλτούρα τους, όπως υποστηρίζουν κάποιοι, ή το περιβάλλον στο οποίο ζουν.
«Ο πόλεμος κατά της διαφθοράς είναι δημοκρατικό καθήκον όλων των πολιτών. Η μεγαλύτερη απειλή της δημοκρατίας προέρχεται από τη διαφθορά. Διαλύει τη σχέση εμπιστοσύνης που πρέπει να έχει ο πολίτης. Είναι αρρώστια της εποχής μας και πρέπει να βρούμε το φάρμακο». Κάρολος Παπούλιας, 15/1/2008, Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
«Η διαφθορά είναι το σαράκι που κατατρώει τον κοινωνικό ιστό και πλήττει την κοινωνική δικαιοσύνη. Καθυστερεί την αναπτυξιακή πορεία και συνεπάγεται τεράστιο οικονομικό κόστος. Υπονομεύει τη λειτουργία του κράτους και απειλεί την ουσία και την ποιότητα της δημοκρατίας». Κ. Καραμανλής, πρωθυπουργός, 14/1/2008.
«Ή θα χτυπήσουμε το φαινόμενο της διαφθοράς ή θα μας πνίξει όλους. Αυτός ο ξεπεσμός δεν μπορεί να συνεχιστεί. Το φτάνει πια το λέει κάθε Ελληνας. Δεν μπορεί ο πολίτης να πληρώνει τα σπασμένα των παιγνίων της εξουσίας, ούτε να ανέχεται άλλο την υποκρισία και τη συγκάλυψη». Γ. Παπανδρέου, 14/1/2008.
«Οταν η καρδιά ενός φρούτου σαπίσει, σιγά σιγά θα σαπίσει ολόκληρο το φρούτο. Χρόνο με το χρόνο ψηφίζονται νόμοι που, αντί να καταπολεμούν, νομιμοποιούν τη διαφθορά. Παράλληλα γίνεται μια προσπάθεια είτε συνειδητή είτε αυθόρμητη να μη μένει πια η διαφθορά σε κάποια στεγανά, αλλά να απλώνεται». Αλέκα Παπαρήγα, 14/10/2005.
«Η διαφθορά δεν είναι μια αμαρτία, έστω επαναλαμβανόμενη από πολλούς, είναι ο κανόνας και εκπορεύεται από την αναγόρευση του κέρδους σε Ευαγγέλιο της κοινωνίας». Αλέκος Αλαβάνος, 24/9/2006.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου