ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ...
Μια φορά κι έναν καιρό , στο κράτος του Κορλεόνε , ο αρχιμαφιόζος κάλεσε μια μέρα τα τσιράκια του για να τους δώσει κατευθύνσεις…
Ακούμπησε στο τραπέζι το περίστροφό του , κοίταξε γύρω με ύφος γεμάτο σιγουριά και ξεροβήχοντας είπε :
« Τέσσερα εκατομμύρια ευρώπουλα… έχουμε στην διάθεσή μας για να κάνουμε ένα κολπάκι- εργάκι για το καλό της περιοχής αλλά κυρίως για το καλό της τσέπης μας… Είστε μέσα ?»
«Μέσα – μέσα είμαστε» - φώναξαν χαρούμενα τα τσιράκια , τα παπαγαλάκια και το πράσινο Τζίνι…»
« Ναι αλλά το έργο θα το δώσουμε όχι στους εργολάβους της περιοχής μας αλλά σε δικό μου άνθρωπο κολλητό του μεγάλου στην μεγάλη πόλη…γιατί έτσι πρέπει» - διευκρίνισε ο Κορλεόνε.
« Ναι αλλά οι δικοί μας εργολάβοι θα πεινάσουν…» - ψιθύρισε δειλά ένα από τα τσιράκια – παπαγαλάκια.
« Εσύ να καθίσεις φρόνημα γιατί δεν σε βλέπω καλά …» - είπε σε αυστηρό τόνο το πράσινο Τζίνι…
Τελικά το εργάκι και τα 4 εκατομμύρια ευρώπουλα δόθηκαν στον κολλητό του μεγάλου…με διαδικασίες που εφαρμόζονται μόνο στο κράτος του Κορλεόνε…
Τα χρήματα φυσικά δεν πήγαν μισά –μισά , όπως γινόταν συνήθως αλλά το κέρδος ήταν σημαντικό.
« Ωραία … Πάλι θα φάμε ξανά και καλά …Ξέρω εγώ από τέτοια. Παλιά μου τέχνη δεν την ξεχνώ…» - φώναξε χαρούμενο το πράσινο Τζίνι…
« Εγώ δεν θα πάρω τίποτα ?» - ακούστηκε από το βάθος του δωματίου μια φωνή . Ηταν ο τοπικός εκδότης …
« Όχι εσύ έφαγες πολλά και αν είχες μυαλό θα έτρωγες περισσότερα. Τώρα έχει άλλος σειρά… Γι αυτό κάτσε στα αυγά σου μη σε πυροβολήσω…» - είπε σε αυστηρό ύφος ο Κορλεόνε και στριφογύρισε σαν τον Λούκυ – Λουκ το περίστροφο στα χέρια του.
Και ζήσαμε εμείς καλά κι εκείνοι με τα 4 εκατομμύρια ευρώπουλα καλύτερα…
Μια φορά κι έναν καιρό , στο κράτος του Κορλεόνε , ο αρχιμαφιόζος κάλεσε μια μέρα τα τσιράκια του για να τους δώσει κατευθύνσεις…
Ακούμπησε στο τραπέζι το περίστροφό του , κοίταξε γύρω με ύφος γεμάτο σιγουριά και ξεροβήχοντας είπε :
« Τέσσερα εκατομμύρια ευρώπουλα… έχουμε στην διάθεσή μας για να κάνουμε ένα κολπάκι- εργάκι για το καλό της περιοχής αλλά κυρίως για το καλό της τσέπης μας… Είστε μέσα ?»
«Μέσα – μέσα είμαστε» - φώναξαν χαρούμενα τα τσιράκια , τα παπαγαλάκια και το πράσινο Τζίνι…»
« Ναι αλλά το έργο θα το δώσουμε όχι στους εργολάβους της περιοχής μας αλλά σε δικό μου άνθρωπο κολλητό του μεγάλου στην μεγάλη πόλη…γιατί έτσι πρέπει» - διευκρίνισε ο Κορλεόνε.
« Ναι αλλά οι δικοί μας εργολάβοι θα πεινάσουν…» - ψιθύρισε δειλά ένα από τα τσιράκια – παπαγαλάκια.
« Εσύ να καθίσεις φρόνημα γιατί δεν σε βλέπω καλά …» - είπε σε αυστηρό τόνο το πράσινο Τζίνι…
Τελικά το εργάκι και τα 4 εκατομμύρια ευρώπουλα δόθηκαν στον κολλητό του μεγάλου…με διαδικασίες που εφαρμόζονται μόνο στο κράτος του Κορλεόνε…
Τα χρήματα φυσικά δεν πήγαν μισά –μισά , όπως γινόταν συνήθως αλλά το κέρδος ήταν σημαντικό.
« Ωραία … Πάλι θα φάμε ξανά και καλά …Ξέρω εγώ από τέτοια. Παλιά μου τέχνη δεν την ξεχνώ…» - φώναξε χαρούμενο το πράσινο Τζίνι…
« Εγώ δεν θα πάρω τίποτα ?» - ακούστηκε από το βάθος του δωματίου μια φωνή . Ηταν ο τοπικός εκδότης …
« Όχι εσύ έφαγες πολλά και αν είχες μυαλό θα έτρωγες περισσότερα. Τώρα έχει άλλος σειρά… Γι αυτό κάτσε στα αυγά σου μη σε πυροβολήσω…» - είπε σε αυστηρό ύφος ο Κορλεόνε και στριφογύρισε σαν τον Λούκυ – Λουκ το περίστροφο στα χέρια του.
Και ζήσαμε εμείς καλά κι εκείνοι με τα 4 εκατομμύρια ευρώπουλα καλύτερα…
*** ΚΑΘΕ ΟΜΟΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΝΩ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΗ !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου