ΤΟ ΟΝΕΙΡΙΚΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΕΝΟΣ ΦΥΓΑ

Μια ηλιαχτίδα , μια σταγόνα βροχής και μια ανάσα παγωμένου αέρα φερμένου από μακριά . Από τις μαγικές χώρες που βρίσκονται πίσω από τα βουνά της θλίψης…
Μια σκέψη που ταξιδεύει δίπλα από την Σελήνη , μαζί με το φως των άστρων και των ματιών σου…
Ένα σφίξιμο στην καρδιά, μια ανησυχία, ένα ψάξιμο…
Στιγμές αναζήτησης και πόθου…
Στην θάλασσα των ονείρων …
Εκεί που ο ουρανός και το πράσινο των ματιών σου γίνονται ένα…
Σκέψεις που μεταφέρονται ψηλά στον ουρανό πάνω από τα σύννεφα…
Πάνω σε μαγικά πουλιά της λύπης και της χαράς…
Σκέψεις που χάνονται στο άπειρο της ψυχής μου…
Συναισθήματα που καίνε…
Στην απαγορευμένη χώρα …
Αλλά που δεν σβήνουν από τον αέρα και το νερό τη λησμονιάς…
Κομμάτια ζωής , σκιές φωτός στους ονειρότοπους του μυαλού μου…
Που στροβιλίζονται μακριά…
Το ξέρω…
Το γνώριζα…
Το γνώρισα…
Υπήρχες μέσα μου από παλιά…
Και θα υπάρχεις …
Μέχρι τότε που η σκόνη του σώματός μου θα γίνει ένα με τα αστέρια…
Μετά…
Αυτό που σου περιγράφω τώρα…
Θα λάμπει κάπου εκεί έξω …
Φωτίζοντας άλλους παράξενους κόσμους μαγικούς…
Αλλα δεν θα χαθεί…
Το αόρατο χτύπημα του κεραυνού…
Δεν σβήνει ποτέ…
Ετσι λένε οι νεράϊδες …
Ετσι θα είναι…
Να το θυμάσαι…Ακόμα και αν οι δρόμοι των ματιών σου…
Γίνουν υγροί και αδιάβατοι…
Να το θυμάσαι…"

Απρίλης 1007 μ.Χ - ( Συγγραφέας Ουάλλας Ουέστ - Γράμμα προς την "Ηλιαχτίδα" του λίγο πριν χαθεί στα ερείπια της Μνάρ ή Πόλης χωρίς όνομα της Αραβικής ερήμου).