Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΕΞΙ ΘΥΜΑΤΑ
«Κανένας δεν μας στάθηκε»
ΤΟΥ ΜΑΚΗ ΝΟΔΑΡΟΥ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: 23.8.2010
«Εχω το τραγικό «προνόμιο» να είμαι από τους δυστυχέστερους ανθρώπους στον κόσμο. Είμαι ο πατέρας, ο σύζυγος και ο υιός των έξι τραγικών θυμάτων που έχασαν τη ζωή τους κάτω από πρωτοφανείς συνθήκες στις πυρκαγιές της 24ης Αυγούστου 2007 κοντά στην Αρτέμιδα...
Και τώρα πρέπει να βρω τη δύναμη και να υπερβώ την τραγικότητά μου, τη συντριβή μου και την ανυπόφορη μοναξιά μου και να αγωνιστώ με όλες μου τις δυνάμεις για να εντοπιστούν και να υποστούν τις συνέπειες οι υπεύθυνοι για το μεγάλο έγκλημα και το ασύλληπτο ξεκλήρισμα όλης της οικογένειάς μου και κατ' επέκταση όλων των θυμάτων της περιοχής». (Απόσπασμα από τη μηνυτήρια αναφορά του τραγικού πατέρα Γιώργου Παρασκευόπουλου.)
Αρτέμιδα, πριν από τρία χρόνια: Φλόγες, καπνοί θάνατος και ανείπωτη φρίκη. Τέσσερα αγγελούδια καίγονται ζωντανά: η Αγγελική, 15, η Μαρία, 12, η Αναστασία, 11, ο Κωνσταντίνος, 5. Νεκρή και η μητέρα τους Αθανασία, 37 ετών. Νεκρή και η γιαγιά, 76...
Στο νεκροταφείο της Αρτέμιδας ο γεμάτος παιχνίδια τάφος με τα ονόματα των τεσσάρων αγγελουδιών που αναπαύονται μαζί με τη μητέρα τους θυμίζει σε όλους την πιο τραγική ίσως ιστορία που εκτυλίχτηκε ποτέ πάνω στη Γη.
Και πίσω απ' όλη αυτή την τραγωδία, ένας πατέρας-ήρωας: ο Γιώργος Παρασκευόπουλος. Τρία χρόνια μετά, σφίγγει τα δόντια, κρύβει τον πόνο που έχει μέσα στην καρδιά του και κρατιέται ακόμη όρθιος στα πόδια του. Για να δει μόνο και μόνο να τιμωρούνται εκείνοι που του ξεκλήρισαν την οικογένεια.
«Δεν έχω τίποτα να περιμένω στη ζωή μου πια παρά μόνο το δικαστήριο. Στέκομαι στα πόδια μου χάρη στη συμπαράσταση και στην αγάπη των φίλων και των συγγενών μου» - λέει στην «Ε» ο τραγικός πατέρας και προσθέτει με παράπονο: «Ολα αυτά τα χρόνια δεν ήρθε ποτέ κανένας από την πολιτεία να μου πει μια κουβέντα συμπαράστασης. Οχι για να μου δώσει βοήθεια. Απλώς να πει κάτι... για εκείνους που χάθηκαν μέσα στις φλόγες. Κανείς...».
Ο Γιώργος Παρασκευόπουλος μαζί με τους συγγενείς των άλλων νεκρών της Αρτέμιδας, την Τρίτη το απόγευμα, θα ανηφορίσουν όλοι μαζί για τη στροφή του θανάτου... λίγο έξω από το χωριό. Εκεί που στις 24 Αυγούστου του 2007 πέθαναν μέσα στις φλόγες δεκάδες πολίτες.
2 σχόλια:
Είναι τραγικό 3 χρόνια μετά να συζητάμε ότι συζητούσαμε και τότε... Καμία ευθύνη καμία απόφαση. Κανείς δε βρέθηκε με λίγο φιλότιμο και ανθρωπιά να πεί φταίω κι εγώ έστω και για το ελάχιστο.Η ευθύνη όμως δεν είναι λιγότερη και για όλους εμάς τους Ηλείους που δεν απαιτήσαμε τόσα χρόνια την αλήθεια,την αποκατάσταση της δικαιοσύνης και την δικαίωση των νεκρών μας. Αν ερχόμασταν για ένα δευτερόλεπτο στη θέση αυτού του τραγικού ανθρώπου και βλέπαμε με τα μάτια του αυτό που ζει, αν μπορούσαμε να βιώσουμε τον πόνο, την μοναξιά, την πίκρα και όλα εκείνα τα συναισθήματα που καμία λέξη σε καμία γλώσσα του κόσμου δεν μπορεί να περιγράψει τι θα έπρεπε να κάνουμε; Όμως κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε, κανείς δεν έκλεισε ένα δρόμο, κανείς δεν ύψωσε ένα πανό και κανείς δεν έκανε ένα συλλαλητήριο για την αποκατάσταση των νεκρών.Τους χρωστάμε πολλα αλλα δεν κάναμε τίποτα. Κλάψαμε ψεύτικα, δήθεν νοιώσαμε το δράμα τους , ψυχοπλακωθήκαμε για λίγο και μετά γυρίσαμε την πλάτη μας και φύγαμε για να πάμε να διασκεδάσουμε στο πιο κοντινό μπαράκι και πανηγύρι.Τώρα που ο πέλεκης της δικαιοσύνης , δίκαια ή άδικα ,έπεσε στα κεφάλια ορισμένων ακούστηκαν οι φωνές τους.Γιατί δεν αποδέχεστε τις ευθύνες σας; Δεν είναι ευθύνη σας το γεγονός πως 3 χρόνια τώρα , τουλάχιστον από ντροπή για τα παιδιά που χάθηκαν, (είστε και εσείς γονείς)δεν είχατε την τσίπα να ψάξετε να δείτε τι έγινε;Άραγε τα βράδια κοιμάστε;Ο Παρασκευόπουλος όμως δεν κοιμάται.Δεν μοιράζεται πια το μαξιλάρι με τη γυναίκα του και δεν ακούει πια τα γέλια των παιδιών του. Με ποιό δικαίωμα του στερήσαμε τον κόσμο του; Με ποιό δικαίωμα καταστρέψαμε τη ζωή του και τις ζωές αυτών που εμείς κάψαμε; Κάποιοι γιά κάποιο σιγουρα λόγο αποφάσισαν να καεί η Ηλεία και αν θα υπήρχαν νεκροί ακόμη καλύτερα! Δε νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που πιστεύει πως η γιαγιά με τα κόλυβα έσπειρε όλη αυτή την καταστροφή!Το χειρότερο είναι πως εμείς οι ίδιοι σταυρώσαμε τα χέρια μας και περιμένουμε το ''μάννα'' του ουρανού.Αντί η 24 Αυγούστου να είναι αργία και μέρα πένθους για ολόκληρη την Ηλεία, ημέρα μνήμης για όλη την Ελλάδα, άρθρα θα μπούν στα ψιλά γράμματα κάποιων Αθηναϊκών εφημερίδων και οι τοπικές θα κάνουν δισέλιδα αφιερώματα πως ΄΄3 χρόνια μετά και δεν έχει γίνει ακόμη τίποτα''.Κάποιοι θα κάνουν δηλώσεις ,θα δακρύσουν και λίγο μπροστά στην κάμερα και θα νοιώθουν εντάξει που έβγαλαν την υποχρέωση της ημέρας. Μα καλά οι άλλοι δεν έκαναν τίποτα εμείς οι Ηλείοι τί κάναμε;Τι κάνουμε; Δεν κάναμε και δεν κάνουμε τίποτα. Αρα ποιος φταίει; Εμείς φταίμε και μόνο εμείς. Επομένως το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να μην πιάνουμε στο στόμα μας τους νεκρούς γιατί τους ξεφτιλίζουμε, να μην ξαναπατήσουμε το πόδι μας στα καμμένα γιατί τα βεβυλώνουμε και μην πάει κανείς πολιτικός και πολιτικάντης να βάλει κερί στους τάφους τους γιατί τους ατιμάζουμε. ΝΤΡΟΠΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΓΙΑΤΙ ΑΤΙΜΑΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΜΑΣ .(Και η υπογράφουσα ΔΕΝ εξαιρείται )Κουράγιο και δύναμη στις οικογένεις των νεκρών και γρήγορη αποκατάσταση της αλήθειας και της δικαιοσύνης.Για όλους εμάς τους υπόλοιπους ας μην αφήσουμε τα λαμόγια να την βγάλουν και πάλι καθαρή και επιτέλους ας ξυπνήσουμε και ας διεκδικήσουμε τουλάχιστον την αξιοπρεπειά μας αφου δεν είμαστε ικανοί να διεκδικήσουμε τίποτε άλλο γιατί τότε θα είμαστε ΑΞΙΟΙ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΜΑΣ και ΑΝΑΞΙΟΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΚΟΥΒΑΛΑ.
Από την απόφαση του εισαγγελέα για τους νεκρούς της Ηλείας διάβασα περισσότερο για την τραγωδία του Γ.Παρασκευόπουλου παρόλο που είχα μάθει από τότε την ιστορία για τους 6 νεκρούς της οικογενείας του. Δε νομίζω ότι κανένας μπορεί να έλθει στην τραγική θέση του όσο και εάν είναι πατέρας και σύζυγος. Πραγματικά εύχομαι ολόψυχα κουράγιο και πιο σημαντικό αναγνωρίζω την προσπάθειά του να τιμωρηθούν οι ένοχοι (επιτέλους κάποτε σε αυτή τη χώρα). Εύχομαι να τους τσακίσει και θαυμάζω την επιμονή του τη στιγμή που ετοιμαζόταν η εισαγγελία να θέσει την υπόθεση στο αρχείο. Καλή συνέχεια μέχρι τη δικαίωση.
Δημοσίευση σχολίου