43 χρόνια από τη δολοφονία του
Ο ΤΣΕ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΕΙ ΩΣ ΗΘΙΚΟ ΠΡΟΤΥΠΟ
Του Πάνου Τριγάζη*
Σε περιόδους βαθιάς κρίσης, σαν την σημερινή, που δεν αφορά μόνο τις κορυφές του συστήματος αλλά λειτουργεί διαβρωτικά μέσα στην ίδια την κοινωνία, παράγοντας πολλές βαρβαρότητες, έχει ιδιαίτερη αξία να θυμόμαστε μεγάλες μορφές της ανθρωπότητας, όπως ο Τσε Γκεβάρα. Η ίδια η αριστερά, διεθνώς και στη χώρα μας, που ζει τη δική της κρίση και υφίσταται οδυνηρούς αυτοτραυματισμούς, έχει ανάγκη από τα δύναμη του παραδείγματος του μεγάλου επαναστάτη.
Γιατί η απήχηση του Τσε στους λαούς του κόσμου, ιδιαίτερα στη νεολαία, δεν εξηγείται με στενά πολιτικούς όρους. Ο θαυμασμός στο πρόσωπό του δεν οφείλεται στο ότι υπήρξε μεγάλος θεωρητικός, ότι εκπροσωπεί τη σωστή «συνταγή» για την επανάσταση. Ο Τσε ακτινοβολεί και συνεγείρει συνειδήσεις ως ηθικό πρότυπο ενός ασυμβίβαστου αγωνιστή και διεθνιστή της πράξης, που ενώνει την πολιτική και την ηθική.
Αν ζούσε σήμερα ο Τσε θα ήταν 82 χρονών. Δολοφονήθηκε στα 39 χρόνια του, στις 9 Οκτωβρίου 1967, στο Δημοτικό Σχολείο του χωριού Λα Ιγκερα της Βολιβίας. Μια ημέρα πριν είχε τραυματιστεί σοβαρά και συλληφθεί από το Βολιβιανό στρατό (με τη βοήθεια της CIA), ύστερα από ενέδρα στην ομάδα των 17 ανταρτών που του είχαν απομείνει.
Όταν έφευγε από την Κούβα, το 1965, παραιτούμενος από τη θέση του υπουργού , ο Τσε Γκεβάρα έγραφε στον Φιντέλ ότι «άλλες χώρες του κόσμου ζητάνε τη συμβολή των σεμνών μου προσπαθειών». Στους γονείς του έγραφε ότι «ο Μαρξισμός μου έχει βαθιές ρίζες και έχει εξαγνιστεί», ενώ άρχιζε το γράμμα του με τη φράση ότι «νοιώθω και πάλι κάτω από τις φτέρνες μου το ανεβοκατέβασμα των πλευρών του Ροσινάντε», παρομοιάζοντας τον εαυτόν του με τον Δον Κιχώτη (Ροσινάντε ήταν το όνομα του αλόγου του ήρωα του Θερβάντες). Αρχικά πήγε στην Αφρική για να πολεμήσει την αποικιοκρατία μαζί με τους εξεγερμένους λαούς της και το 1966 μετέφερε τον αγώνα του στα βουνά της Βολιβίας.
Σήμερα, η Βολιβία, με τον Έβο Μοράλες στη θέση του Προέδρου, τιμάει και επίσημα τον Τσε. Αλλά και γενικότερα η Λατ. Αμερική κινείται – με τον ένα ή άλλο τρόπο – στην κατεύθυνση που εκείνος οραματίστηκε, όχι όμως μέσω ένοπλων εξεγέρσεων, αλλά με πολύμορφα μαζικά κινήματα και εκλογικές νίκες μετώπων συνεργασίας αριστερών δυνάμεων, στη βάση αντινεοφιλελεύθερων προγραμμάτων.
«Ο Τσε Γκεβάρα είναι ένας από τους μεγάλους θρύλους αυτού του αιώνα», είχε πει ο Ζαν Πολ Σάτρ το 1968. Στα χρόνια που πέρασαν, η διαπίστωση αυτή ενισχύθηκε και διατηρεί την ισχύ της και στο νέο αιώνα που διανύουμε. Και πώς να μη συμβαίνει αυτό, όταν όλη η ανθρωπότητα βλέπει τα όνειρα της να μετατρέπονται σε εφιάλτες από τη νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση. Όταν οι ανισότητες διευρύνονται και οι κοινωνικές πληγές βαθαίνουν, όχι μόνο στις φτωχές αλλά και στις πλούσιες χώρες. Όταν η ίδια η ζωή στη γη απειλείται από την οικολογική καταστροφή. Όταν – σε αντίθεση με όλα αυτά - ένας άλλος κόσμος είναι αναγκαίος και εφικτός, «ένας κόσμος που να χωράει πολλούς κόσμους», σύμφωνα με ένα σύνθημα των Ζαπατίστας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου