ΣΤΑ ΚΑΜΕΝΑ Συγκινητικές προσπάθειες από καθηγητές, εθελοντές, πολίτες για να είναι όλα έτοιμα στα σχολεία την Τρίτη
Αγώνας δρόμου σε... θρανίου τόπο
Των ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΠΑΠΑΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ, ΜΑΚΗ ΝΟΔΑΡΟΥ
«Διδάσκω 16 χρόνια, αλλά νιώθω σαν να μην έχω διδάξει ούτε μια ώρα. Η Τρίτη θα είναι μια πρωτόγνωρη μέρα για όλους τους συναδέλφους. Νιώθουμε αμήχανα. Τι θα πούμε στα παιδιά; Πώς θα τα κοιτάξουμε στα μάτια; Πώς θα τους απαλύνουμε τον πόνο, το πένθος; Συνέχεια αυτό σκέφτομαι».
Αγώνας δρόμου σε... θρανίου τόπο
Των ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΠΑΠΑΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ, ΜΑΚΗ ΝΟΔΑΡΟΥ
«Διδάσκω 16 χρόνια, αλλά νιώθω σαν να μην έχω διδάξει ούτε μια ώρα. Η Τρίτη θα είναι μια πρωτόγνωρη μέρα για όλους τους συναδέλφους. Νιώθουμε αμήχανα. Τι θα πούμε στα παιδιά; Πώς θα τα κοιτάξουμε στα μάτια; Πώς θα τους απαλύνουμε τον πόνο, το πένθος; Συνέχεια αυτό σκέφτομαι».
Λόγια βγαλμένα από τα χείλη της καθηγήτριας Ελένης Παπαδοπούλου, που εδώ και τρία χρόνια διδάσκει στο Γυμνάσιο του χωριού Λάλα Ηλείας. Λόγια συγκινητικά, παραπονεμένα, που κρύβουν μέσα τους αγωνία και προβληματισμό, αλλά και πολλή αγάπη, πολλή ανθρωπιά, πολύ καθήκον. Οταν η καταστροφή τελείωσε, όταν η μάχη κόπασε, όταν η Ηλεία με τα χωριά και τους ανθρώπους της κούρνιασε λαβωμένη, οι εκπαιδευτικοί της περιοχής άρχισαν να σκέφτονται την 11η Σεπτεμβρίου. Τη μέρα δηλαδή που το κουδούνι θα χτυπήσει και θα σημάνει την έναρξη της καινούργιας σχολικής χρονιάς. Το πρωινό που θα πρέπει να καλημερίσουν τους μαθητές τους, να τους σφίξουν το χέρι, να τους πουν καλή αρχή.
Αυτές οι σκέψεις, οι εικόνες που άλλοτε ήταν χαρά, προσμονή και ευτυχία, τώρα έγιναν αγκάθι στις ψυχές τους.«Νιώθαμε την ανάγκη ότι κάτι έπρεπε να κάνουμε γι' αυτά τα παιδιά. Κάτι έπρεπε να τους προσφέρουμε. Θα μπαίναμε στις τάξεις και τι θα λέγαμε; Θέλουμε αυτά τα τετράδια και αυτά τα μολύβια; Ή θα τους κάναμε παρατήρηση γιατί δεν διάβασαν; Οταν ανάμεσά τους θα υπάρχουν παιδιά που δεν έχουν ούτε σπίτι; Σκεφτήκαμε λοιπόν σε πρώτη φάση να εξασφαλίσουμε τα σχολικά είδη στα παιδιά που έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη».
Οι καθηγητές που οργάνωσαν το δίκτυο παροχής άμεσης βοήθειαςΕτσι ξεκίνησε, όπως μας εξηγεί η κ. Παπαδοπούλου, η πρωτοβουλία των εκπαιδευτικών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης του Νομού Ηλείας, οι οποίοι οργάνωσαν ένα δίκτυο παροχής άμεσης βοήθειας στους μαθητές των σχολείων των καμένων περιοχών.«Η ανταπόκριση του κόσμου είναι συγκινητική. Ενώ ξεκινήσαμε για να εξασφαλίσουμε το σχολικό εξοπλισμό σε κάποια παιδιά, αυτή τη στιγμή μπορώ να σας πω ότι όλοι οι μαθητές την Τρίτη θα βρουν τα σχολικά τους είδη να τους περιμένουν. Από την ώρα που γνωστοποιήσαμε την πρωτοβουλία μας τα τηλέφωνα έχουν σπάσει. Απ' όλη την Ελλάδα, εκπαιδευτικοί που είναι δίπλα μας, κόσμος, επώνυμοι και ανώνυμοι. Τσάντες, κασετίνες, τετράδια, μολύβια, παχνίδια φτάνουν συνεχώς στην αποθήκη του 2ου ΤΕΕ-ΕΠΑΛ Πύργου», λέει συγκινημένη η καθηγήτρια.Παρ' όλα αυτά όμως, το άγχος είναι μεγάλο για την πρώτη επαφή με τους μαθητές. «Μέχρι πριν από λίγες μέρες είχα αποφασίσει να μην τους πω τίποτα και ν' αφήσω αυτά να με ρωτήσουν από μόνα τους. Να πουν ό,τι θέλουν. Τώρα δεν ξέρω. Σίγουρα πάντως θα τους μιλήσω για την εθελοντική προσφορά, για την κινητοποίηση του κόσμου και παράλληλα θα τους πω πόσο σημαντική είναι η δική τους βοήθεια για την αναγέννηση του δάσους, για να φτιάξουν τον τόπο τους καλύτερο από πριν».
Συγκινητική η προσφορά των Ελλήνων για τους μαθητές του Νομού Ηλείας. Τσάντες, κασετίνες, μολύβια, τετράδια, βιβλία και παιχνίδια καταφθάνουν καθημερινά στην περιοχήΤις σκέψεις τους και τους προβληματισμούς τους οι εκπαιδευτικοί του νομού θα συζητήσουν με ειδικό κλιμάκιο ψυχολόγων του υπουργείου Παιδείας, ειδικευμένων σε θέματα καταστροφών που θα φτάσει στην Ηλεία στο τέλος της εβδομάδας.«Παρ' όλο που έχω μεγάλη εκπαιδευτική εμπειρία και εγώ και άλλοι συνάδελφοι, αισθανόμαστε αμήχανα, παράξενα. Ολο αυτό που συνέβη είναι καινούργιο για εμάς. Δεν ξέρουμε πώς να αντιμετωπίσουμε ένα παιδί που έχει χάσει τους συγγενείς του, τους φίλους του, το σπίτι του, την περιουσία του. Το πένθος είναι πολύ μεγάλο και μόνο μαζί με τους ειδικούς μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά να το διαχειριστούν». Οι εκπαιδευτικοί καλούν όλη την εκπαιδευτική κοινότητα, τους ιδιώτες και τις επιχειρήσεις να συμβάλουν σ' αυτή την προσπάθεια που κάνουν προσφέροντας: - σχολικά είδη (αν είναι εύκολο, έτοιμες τσάντες με κασετίνες, μολύβια, τετράδια κ.λπ.)- τεχνολογικό εξοπλισμό, ώστε να γίνουν τα σχολεία κέντρα εξοπλισμού και ενημέρωσης για τις πληγείσες περιοχές (τηλεοράσεις, οθόνες, κομπιούτερ, dvd κ.ά.)- βιβλιοθήκες (ράφια, καρέκλες, βιβλία)- παιχνίδια για να βοηθήσουν τα μικρά παιδιά να ξεχάσουν τις δύσκολες στιγμές που έζησαν και ζουν.Οσοι ενδιαφέρονται μπορούν να στέλνουν τις προσφορές τους στο 2ο ΤΕΕ-ΕΠΑΛ Πύργου, περιοχή Κοκκιλώνη Τ.Κ. 27100, Πύργος. Επίσης για πληροφορίες μπορούν να επικοινωνούν με το τηλέφωνο 26210-83033 από τις 8 το πρωί έως τις 2 το μεσημέρι. Τα είδη που συγκεντρώνονται θα μοιραστούν από τους ίδιους τους καθηγητές στους μαθητές και στις οικογένειές τους. Ηδη έχουν συγκεντρωθεί πολλά πράγματα και για τους μικρότερους μαθητές των Δημοτικών Σχολείων, αφού ο κόσμος έχει στείλει πάρα πολλά παιχνίδια.Οι καθηγητές πιστεύουν ότι, πέρα από τη δική τους πρωτοβουλία, απαιτείται η συνδρομή ειδικευμένων σε θέματα περιβάλλοντος, ώστε να ενημερωθούν τα παιδιά, οι οικογένειές τους και οι τοπικές κοινότητες για το τι πρέπει να κάνουν ώστε να μπορέσουν τα δάση να ξαναζήσουν, τα χωράφια να ξαναγίνουν παραγωγικά, τα ζώα να αναπαραχθούν. Ο κόσμος χρειάζεται ενημέρωση και παιδεία, υποστηρίζουν οι εκπαιδευτικοί, ώστε να υπάρξει ανάπτυξη στην περιοχή και να αποφευχθούν μεγαλύτερες καταστροφές στο περιβάλλον από ανθρώπινη αμέλεια και άγνοια. «Εμείς θα είμαστε σ' αυτά τα σχολεία και όταν θα σβήσουν τα φώτα της δημοσιότητας και όταν έρθουν οι πρώτες βροχές και ο χειμώνας και όταν θα μειώνεται ο αριθμός των μαθητών γιατί οι οικογένειες θα φεύγουν αναζητώντας την καλύτερη ζωή, θα είμαστε εκεί για πάντα».
Αυτές οι σκέψεις, οι εικόνες που άλλοτε ήταν χαρά, προσμονή και ευτυχία, τώρα έγιναν αγκάθι στις ψυχές τους.«Νιώθαμε την ανάγκη ότι κάτι έπρεπε να κάνουμε γι' αυτά τα παιδιά. Κάτι έπρεπε να τους προσφέρουμε. Θα μπαίναμε στις τάξεις και τι θα λέγαμε; Θέλουμε αυτά τα τετράδια και αυτά τα μολύβια; Ή θα τους κάναμε παρατήρηση γιατί δεν διάβασαν; Οταν ανάμεσά τους θα υπάρχουν παιδιά που δεν έχουν ούτε σπίτι; Σκεφτήκαμε λοιπόν σε πρώτη φάση να εξασφαλίσουμε τα σχολικά είδη στα παιδιά που έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη».
Οι καθηγητές που οργάνωσαν το δίκτυο παροχής άμεσης βοήθειαςΕτσι ξεκίνησε, όπως μας εξηγεί η κ. Παπαδοπούλου, η πρωτοβουλία των εκπαιδευτικών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης του Νομού Ηλείας, οι οποίοι οργάνωσαν ένα δίκτυο παροχής άμεσης βοήθειας στους μαθητές των σχολείων των καμένων περιοχών.«Η ανταπόκριση του κόσμου είναι συγκινητική. Ενώ ξεκινήσαμε για να εξασφαλίσουμε το σχολικό εξοπλισμό σε κάποια παιδιά, αυτή τη στιγμή μπορώ να σας πω ότι όλοι οι μαθητές την Τρίτη θα βρουν τα σχολικά τους είδη να τους περιμένουν. Από την ώρα που γνωστοποιήσαμε την πρωτοβουλία μας τα τηλέφωνα έχουν σπάσει. Απ' όλη την Ελλάδα, εκπαιδευτικοί που είναι δίπλα μας, κόσμος, επώνυμοι και ανώνυμοι. Τσάντες, κασετίνες, τετράδια, μολύβια, παχνίδια φτάνουν συνεχώς στην αποθήκη του 2ου ΤΕΕ-ΕΠΑΛ Πύργου», λέει συγκινημένη η καθηγήτρια.Παρ' όλα αυτά όμως, το άγχος είναι μεγάλο για την πρώτη επαφή με τους μαθητές. «Μέχρι πριν από λίγες μέρες είχα αποφασίσει να μην τους πω τίποτα και ν' αφήσω αυτά να με ρωτήσουν από μόνα τους. Να πουν ό,τι θέλουν. Τώρα δεν ξέρω. Σίγουρα πάντως θα τους μιλήσω για την εθελοντική προσφορά, για την κινητοποίηση του κόσμου και παράλληλα θα τους πω πόσο σημαντική είναι η δική τους βοήθεια για την αναγέννηση του δάσους, για να φτιάξουν τον τόπο τους καλύτερο από πριν».
Συγκινητική η προσφορά των Ελλήνων για τους μαθητές του Νομού Ηλείας. Τσάντες, κασετίνες, μολύβια, τετράδια, βιβλία και παιχνίδια καταφθάνουν καθημερινά στην περιοχήΤις σκέψεις τους και τους προβληματισμούς τους οι εκπαιδευτικοί του νομού θα συζητήσουν με ειδικό κλιμάκιο ψυχολόγων του υπουργείου Παιδείας, ειδικευμένων σε θέματα καταστροφών που θα φτάσει στην Ηλεία στο τέλος της εβδομάδας.«Παρ' όλο που έχω μεγάλη εκπαιδευτική εμπειρία και εγώ και άλλοι συνάδελφοι, αισθανόμαστε αμήχανα, παράξενα. Ολο αυτό που συνέβη είναι καινούργιο για εμάς. Δεν ξέρουμε πώς να αντιμετωπίσουμε ένα παιδί που έχει χάσει τους συγγενείς του, τους φίλους του, το σπίτι του, την περιουσία του. Το πένθος είναι πολύ μεγάλο και μόνο μαζί με τους ειδικούς μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά να το διαχειριστούν». Οι εκπαιδευτικοί καλούν όλη την εκπαιδευτική κοινότητα, τους ιδιώτες και τις επιχειρήσεις να συμβάλουν σ' αυτή την προσπάθεια που κάνουν προσφέροντας: - σχολικά είδη (αν είναι εύκολο, έτοιμες τσάντες με κασετίνες, μολύβια, τετράδια κ.λπ.)- τεχνολογικό εξοπλισμό, ώστε να γίνουν τα σχολεία κέντρα εξοπλισμού και ενημέρωσης για τις πληγείσες περιοχές (τηλεοράσεις, οθόνες, κομπιούτερ, dvd κ.ά.)- βιβλιοθήκες (ράφια, καρέκλες, βιβλία)- παιχνίδια για να βοηθήσουν τα μικρά παιδιά να ξεχάσουν τις δύσκολες στιγμές που έζησαν και ζουν.Οσοι ενδιαφέρονται μπορούν να στέλνουν τις προσφορές τους στο 2ο ΤΕΕ-ΕΠΑΛ Πύργου, περιοχή Κοκκιλώνη Τ.Κ. 27100, Πύργος. Επίσης για πληροφορίες μπορούν να επικοινωνούν με το τηλέφωνο 26210-83033 από τις 8 το πρωί έως τις 2 το μεσημέρι. Τα είδη που συγκεντρώνονται θα μοιραστούν από τους ίδιους τους καθηγητές στους μαθητές και στις οικογένειές τους. Ηδη έχουν συγκεντρωθεί πολλά πράγματα και για τους μικρότερους μαθητές των Δημοτικών Σχολείων, αφού ο κόσμος έχει στείλει πάρα πολλά παιχνίδια.Οι καθηγητές πιστεύουν ότι, πέρα από τη δική τους πρωτοβουλία, απαιτείται η συνδρομή ειδικευμένων σε θέματα περιβάλλοντος, ώστε να ενημερωθούν τα παιδιά, οι οικογένειές τους και οι τοπικές κοινότητες για το τι πρέπει να κάνουν ώστε να μπορέσουν τα δάση να ξαναζήσουν, τα χωράφια να ξαναγίνουν παραγωγικά, τα ζώα να αναπαραχθούν. Ο κόσμος χρειάζεται ενημέρωση και παιδεία, υποστηρίζουν οι εκπαιδευτικοί, ώστε να υπάρξει ανάπτυξη στην περιοχή και να αποφευχθούν μεγαλύτερες καταστροφές στο περιβάλλον από ανθρώπινη αμέλεια και άγνοια. «Εμείς θα είμαστε σ' αυτά τα σχολεία και όταν θα σβήσουν τα φώτα της δημοσιότητας και όταν έρθουν οι πρώτες βροχές και ο χειμώνας και όταν θα μειώνεται ο αριθμός των μαθητών γιατί οι οικογένειες θα φεύγουν αναζητώντας την καλύτερη ζωή, θα είμαστε εκεί για πάντα».
Την κοίτη του ποταμού Αλφειού στη θέση «Καλυβάκια», τη λιμνοθάλασσα και το οικοσύστημα του Καϊάφα, την Αρχαία Ολυμπία, τοπία μοναδικά που καθήλωναν κατοίκους και επισκέπτες με τις απαράμιλλες ομορφιές τους, επισκέπτονταν κάθε χρόνο χιλιάδες μαθητές από την Ελλάδα και το εξωτερικό, στο πλαίσιο του προγράμματος περιβαλλοντικής εκπαίδευσης που πραγματοποιεί το ομώνυμο Κέντρο στα Κρέστενα Ηλείας. Μόνο την προηγούμενη σχολική χρονιά είχαν επισκεφτεί το συγκεκριμένο Κέντρο 1.600 Ελληνες και ξένοι μαθητές, είχαν απολαύσει τις πανέμορφες υδάτινες διαδρομές στη λιμνοθάλασσα του Καϊάφα, στο μυθικό ποταμό Αλφειό και στο ατελείωτο πράσινο της Ολυμπίας. Μετά την καταστροφή όμως που χτύπησε την περιοχή τα πράγματα δυστυχώς αλλάζουν, τόσο για τα παιδιά όσο και για τους εκπαιδευτικούς που δουλεύουν εκεί: «Από την πρώτη βδομάδα της νέας σχολικής χρονιάς αναμένεται να υποδεχτούμε παιδιά από διάφορα σχολεία, προκειμένου να παρακολουθήσουν τα σχετικά προγράμματα που υλοποιούμε. Τα σημεία όμως που πηγαίναμε μέχρι τώρα τα παιδιά, έχουν καταστραφεί. Εμειναν για να τα θυμόμαστε μόνο στις φωτογραφίες», λέει ο Γιώργος Αγγελακόπουλος, ένας εκ των τεσσάρων δασκάλων που στελεχώνουν το Κέντρο στα Κρέστενα, ένα από τα χωριά που συγκαταλέγεται σ' αυτά που υπέστησαν σοβαρές καταστροφές από την πύρινη λαίλαπα. «Ετσι, μετά απ' όλη αυτή τη συμφορά αποφασίσαμε ν' αλλάξουμε το πρόγραμμά μας. Πέρυσι εξετάζαμε το νερό, το δάσος και την Αρχαία Ολυμπία. Φέτος κατά συνέπεια θα ασχοληθούμε με αυτή τη σοβαρή οικολογική καταστροφή και τα παιδιά που θα έρθουν εδώ θα δουν από κοντά το καμένο τοπίο και θα προβληματιστούν γενικότερα από αυτό», τονίζει ο δάσκαλος και θυμάται: «Στο μυαλό μας βρίσκονται ακόμα οι εικόνες του απέραντου γαλαζοπράσινου τοπίου, οι οποίες δυστυχώς μετατράπηκαν σ' ένα γκρίζο μελαγχολικό σκηνικό. Πέρυσι τα παιδιά από το Σουδάν που φιλοξενήσαμε είχαν μείνει άναυδα μπροστά στην εικόνα του Καϊάφα. Γιατί για πρώτη φορά στη ζωή τους έβλεπαν βουνό, λίμνη, νησί και θάλασσα. Τότε μας έλεγαν ότι αυτό είναι το ομορφότερο μέρος του κόσμου. Τώρα λοιπόν εμείς καλούμαστε να μεταφέρουμε στα παιδιά μέσα από την πραγματικότητα ότι αυτό που βλέπουμε μπροστά μας δεν είναι πια ο παράδεισος, αλλά η απόλυτη καταστροφή».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου